Een eerste keer op de foto voor FIne art (=artistieke) naaktfotografie is spannend, kwetsbaar én ontzettend leerzaam. Een openhartig gesprek met model Esmay.

Hoi Esmay, fijn dat je open wilt praten over je ervaring met naaktfotografie. Kun je me vertellen hoe jouw allereerste shoot in de studio verliep?

Esmay: "Natuurlijk, leuk dat je het vraagt! Mijn eerste shoot was spannend, dat zal ik eerlijk zeggen. Maar het was ook een moment van groei. De studio was professioneel ingericht: zwarte achtergrond, grote softboxen, rustige sfeer. De fotograaf was heel respectvol en rustig. Dat hielp enorm."

Was je meteen helemaal naakt voor de camera?

Esmay: "Nee, we begonnen in lingerie. Dat was een fijne opbouw. Eerst wat portretten, en daarna, toen ik me op mijn gemak voelde, ben ik overgestapt naar naakt. Die overgang hielp echt om rustig in de flow te komen. Ik had een lekkere badjas mee, dat hielp om me tussendoor comfortabel te voelen." 

Wat zou je iemand aanraden dat zo'n shoot overweegt?

Esmay: "Begin altijd met een kennismakingsgesprek met de fotograaf. Krijg een gevoel bij de persoon. Vraag naar referenties en bespreek je grenzen duidelijk vooraf. Blijf ook gewoon steeds eerlijk nadenken of je je écht comfortabel voelt. Bewaak je eigen grenzen. Je mag altijd stoppen, altijd nee zeggen. Dat is jouw recht." 

En hoe voelde het om voor het eerst naakt te poseren?

Esmay: "In het begin kwetsbaar, natuurlijk. Maar na een paar minuten vergat ik dat ik naakt was. Het ging ineens over licht, houding, compositie. Het voelde krachtig, niet bloot. Juist heel eerlijk en professioneel."

Tot slot: wat heeft die eerste shoot je gebracht?

Esmay: "Zelfvertrouwen. En een besef dat naakt zijn niet per se iets seksueels is, maar juist iets puurs. Ik voelde me vrij en sterk. Het was het begin van een reis waarin ik mezelf beter leerde kennen.
Wat me nog het meest verraste na die eerste shoot, waren de foto's zelf. Ik had niet verwacht dat ik mezelf zó mooi en krachtig zou terugzien. Geen ongemak, geen twijfel — gewoon een vrouw in haar puurste vorm. De fotograaf had echt oog voor licht, schaduw en houding, en wist precies het juiste moment vast te leggen. Ik voelde me trots toen ik de beelden zag, en dat gevoel is me altijd bijgebleven.

Eén foto sprong er echt uit. Een zwart-wit portret waarin ik zittend poseer, met alleen zacht zijlicht dat mijn contouren raakt. Die heb ik groot laten afdrukken en in mijn slaapkamer opgehangen. Niet om naar mezelf te kijken, maar omdat het me herinnert aan dat moment van durven, van loslaten. Het is voor mij een symbool geworden van kracht, groei en eigenwaarde."